شهادت امام جعفر صادق علیه‌السلام
حضرت صادق مگر فرزند پیغمبر نبود یا مگـر ریـحــانــۀ صدّیـقۀ اطهــر نبود با چه تقصیر و گنه بر خانه اش آتش زدند اجــر نشــر دانــش او شعـلــۀ آذر نبـود اجر و پاداش رسول و عترت مظلوم او در دل شب حملــه بر بابُ الله اکبر نبود نیمه شب کز خانه می بردند صاحب خانه را بر روی دوشش عبا؛ عمامه اش بر سر نبود از بـرای بردن مــولا کس از ابن ربـیع سنگـدل تر، بی حـیاتر، بلکه ظالـم تر نبود او پیاده می دوید و این به اسب خود سوار گـوئیا در سیـنـۀ تنگـش نفس دیگر نبود دیدن بابا در آن حالت پسـر را می کشد خوب شد همـراه بابا موسیِ جعفـر نبود از شرار زهر مثل شمع سـوزان آب شد غیر تصویری به جا زآن نازنین پیکر نبود پاره پاره قلبش از انگور زهر آلوده شد از بنی العبّاس جز این شیعه را باور نبود بعد عمری سوختن بر قلب او آتش زدن این سـتـم بـالله روا بر آل پیـغـمبـر نبـود میثم آن روزی که شد آن پیکـر پاکیزه دفن محشر شهر مدینه کمتر از محـشر نبود |